سنین ۱۱ تا ۱۵ سالگی شایعترین سنین انجام درمان ارتودنسی می باشد. در سن ۱۲ سالگی اغلب (اگر نه همه) دندانهای دائمی رویش یافته اند و متخصص ارتودنسی به خوبی می تواند دندانهای نامرتب، فاصله بین دندان ها و رویهم قرارگیری نادرست فکین تشخیص دهد. این مشکلات به ندرت خودبخود قابل اصلاح هستند از اینرو معمولا" والدین در این سنین به فکر درمان مشکل فرزند خود می افتند.
از دلایل دیگر شیوع درمان ارتودنسی در این سنین، نبود واکنش منفی نسبت به دیده شدن دستگاههای ارتودنسی است زیرا این وسایل را روی دندانهای دوستان خود نیز می بینند و تمایل دارند مانند آنها دندانهای ردیفی داشته باشند. بعلاوه در این دوران، رشد سریع در جریان است. بدین ترتیب متخصص ارتودنسی می تواند به خوبی از این رشد برای شکل دادن بهتر نحوه قرارگیری دندانها و فک بیمار کمک بگیرد. متابولیسم نوجوان نیز بالا بوده که سبب تسریع حرکت دندانها و کاهش طول کل درمان همراه با کاهش درد و ناراحتی های درمانارتودنسی می گردد.
- ۹۶/۰۸/۰۷