همان طور که همه می دانیم پرینتر های سه بعدی با روش ها و مکانیزم های کاری متفاوتی به ساخت اشیا می پردازند . روش FFF یا FDM یکی از همان مکانیزم های کاریست که مخفف کلمه ی Fused Filament Fabrication به معنای ساخت حرارتی رشته های فیلامنتی می باشد . هرگاه صحبت از پرینتر های سه بعدی میشود ذهن مخاطبان به طور ناخواسته به سمت چاپ سه بعدی با تکنولوژی FDM می رود که البته امری طبیعیست . روش FFF یا همان FDM ابتدایی ترین ، رایج ترین و مشهور ترین روش چاپ سه بعدی است که به صورت انبوه در پرینتر های سه بعدی از کشور های مختلف مورد استفاده قرار می گیرد . اما باید توجه داشت که همه ی پرینتر های سه بعدی تنها با این روش کار نمیکنند بلکه از فناوری های دیگری بهره برده که به آن ها در قسمت های بعدی به طور مفصل اشاره خواهیم کرد . اگر جایی شنیدید که از این روش با نام FDM و یا حتی FLM (به ندرت) یاد کرده اند اصلا شکی نکنید که این مکانیزم ها کاملا مترادف یکدیگر هستند و تنها به یک روش (FFF) اطلاق می شوند ، شایان ذکر است که FDM مخفف Fused Deposition Modeling و FLM مخفف Fused Layer Manufacturing می باشد .سیستم های FFF می توانند تک نازله یا دو نازله ساخته شوند . اکثر این نوع پرینتر ها به دلیل کارایی های صنعتی و مدل سازی تک نازله هستند اما بعضی شرکت ها پرینتر هایی طراحی کرده که در آن ها از یک اکسترودر به همراه دو نازل استفاده شده است . این قضیه می تواند دو دلیل داشته باشد دلیل اول آن که پرینتر ما بتواند با دو رنگ مجزا چاپ کرده و هر نازل قسمتی از ساخت قطعه را با رنگی متفاوت از نازل دیگری بر عهده بگیرد و دلیل دوم آن که یک نازل را با فیلامنت مخصوص ماده ی ساپورت تغذیه کنند (همانند تصویر بالا) تا قسمت هایی که بایستی به عنوان ساپورت بعد از عملیات چاپ از قطعه جدا شوند با رنگی متمایز مشخص شده باشند و یا در مواردی که جنس فیلامنت ساپورت از مواد حلال در آب باشد ، ماده ی ساپورت به راحتی در آب حل شده و تنها شی اصلی باقی بماند